طعم پيروزي

سلام بر همراهان عزيز

واقعا"پيروزي چه مزه اي داره ؟شيرينه ؟ترشه ؟بي مزه يا...نميدونم من كه فكر ميكنم هر مزه اي ميتونه داشته باشه .يادش بخير هشت سال پيش موقعيكه ايران براي دومين بار به جام جهاني راه پيدا كرده بود اونم بعد از بيست سال يك حركت خودجوش بوجود اومدو همه ريختن توي خيابونا وهمه پايكوبان و رقصان مانند گلهاي پيچ درهم ميپيچيدند و...ولي صبح روز بعد كه از خواب بيدار شدم وبه دانشگاه رفتم اولين صحبتي را كه شنيدم خبر فوت يكي از دوستان وهم دوره ايهاي دانشگاهمان بر اثر سكته قلبي در شب قبلش بود .من سرد شدم ..گرم شدم...داغ شدم..و...و... نميدونم چقدر طول كشيد تا باور كردم .بچه تهران بود وخانواده اش به هزار اميد بچشونو واسه در س خواندن فرستاده بودن كرمان...هيچوقت يادم نميره لحظه اي رو كه بچه هاي دانشگاه با يك حركت نمادين جسد اونو تا فرودگاه همراهي كردن و...اونروزعصر شد وبه خونه برگشتم وبا هزار اندوه وغصه يه گوشه نشستم ويادم مياد به اولين چيزي كه فكر ميكردم مرگ بود ومرگ...دوروز بعدوهمانطور كه گفتم مراسم وداع بود و همراهي خانواده مرحوم تا فرودگاه...روز سوم وقتي عصر به خونه رسيدم دومين شوك به من وارد شد.يك دعوتنامه! براي مراسم هفتم دائي يكي از دوستاي نزديكم بود اوهم دقيقا"شب پيروزي ايران بر استراليا سكته كرده بود.اونو بارها ديده بودم ودوستم ميگفت از مربياي قديمي فوتبال بوده...چند روز پيش كه ايران بحرينوبرد وبه جام جهاني رفت من خوشحال نبودم چرا كه ياد هشت سال پيش منو نگران كرد .نگران اينكه نكنه دوباره خبر بدي به من برسه و... دنيا اينه ديگه چيكار ميشه كرد

بازم از خودم ميپرسم راستي پيروزي چه مزه اي داره؟؟؟؟